De volgende dag toen we wakker werden, was het bewolkt, de weersverwachting klopte…. Dus eerst rustig ontbeten en om half 12 pas begonnen te wandelen, vanaf de parkeerplaats had je aardig zicht op de Franz Josef gletsjer. Het was een leuke route om te wandelen: paar hangbruggen, aantal korte rivieroversteken over rotsen en hele stukken gewoon over de rotsen omhoog lopen! Na ruim 2 uur waren we bij het uitzichtspunt (Robert’s Point) op de gletsjer, daar was het vrij druk maar helaas hingen de wolken vrij laag en kon je alleen het onderste deel van de gletsjer zien. Half uurtje gewacht maar toen toch maar weer teruggelopen en toen we weer op de parkeerplaats waren, was het toch weer redelijk opengebroken en kon je de gletsjer wel weer aardig zien…. ‘s Avonds weer eens uit eten geweest, erg lekkere pompoensoep en zeeduivel en bij het afrekenen kwamen we Edgar en Fransje weer tegen, toevallig!

De dag erna zou het mooi weer worden en stond Alex Knob op het programma, met een hoogte van 1300 meter. Maar aangezien we begonnen op ca 200 meter en de route totaal 17 km was, zou het een flinke wandeling worden! Dus de wekker stond op 5 uur, mede ook omdat er maar een kleine parkeerplaats was en er ‘s middags meestal wolken komen. Voor 6-en al aan het wandelen en het eerste stukje was een prima breed pad, maar dat duurde maar een half uurtje…. Daarna werd het een paadje maar nog steeds een prima paadje, langzaam stijgend in het algemeen. Onderweg waren nog 2 uitzichtpunten, Rata Point en Christmas Point (?!), voor de rest liep je in regenwoud, wat best mooi ook is! Om kwart over 9 waren we al op de top en we hadden een heel mooi uitzicht op de Franz Josef gletsjer, wel met het geluid van af en aan vliegende helikopters…. Zo’n 1,5 uur blijven zitten en toen dezelfde lange weg weer terug. Onderweg nog een leuk gesprekje gehad met een Zuid-Afrikaan die boven ging slapen. Kwart voor 2 weer bij de camper, sneller dan volgens het bord en het boekje 👍 Doorgereden naar de camping op Fox Glacier en op terrasje in de zon nog wat gedronken.

Op de derde dag stond er namelijk een helikoptervlucht naar de Fox gletsjer op het programma inclusief een wandeling op de gletsjer! Het zag er erg bewolkt uit boven in de bergen dus we hadden er weinig fiducie in, maar het ging gewoon door! Onze eigen bergschoenen en Goretex kleding aangetrokken, dat mocht gelukkig. En we mochten voor in de helikopter zitten, dus mooi uitzicht 👍 De vlucht duurde alleen maar 5 minuten, we werden op het onderste deel van de gletsjer afgezet, het steilere deel. Stijgijzers onder en een simpele wandeling gemaakt, sommige mensen moesten een beetje wennen aan alles…. Veel fotomomenten en er waren ook allerlei gidsen aan het werk om nieuwe routes en dingen te maken en ontdekken, dat doen ze iedere dag. Zo konden wij door een soort ijstunnel glijden een stukje, dat hadden ze de dag ervoor gevonden. En het was prima weer voor de gletsjer, zelfs af en toe zon!

Daarna nog een flink stuk gereden naar de Hokitika gorge, dat is een kloof waar een turkooise riviertje doorheen loopt. Op weg daar naartoe over een one lane bridge gereden. Die heb je veel in Australië en Nieuw Zeeland en dan heeft één van beide kanten voorrang. Dus wij stonden netjes in een rijtje te wachten en gingen rijden toen de laatste auto was gepasseerd, dachten we…. Maar aan de andere kant, het was een flinke brug deze keer, dachten de mensen blijkbaar dat ze voorrang hadden ook al waren wij al aan het rijden. Dus ongeveer midden op de brug stond alles stil 😖 Uiteindelijk is ons rijtje in de achteruit gegaan. Best tricky met zo’n grote camper van 7,5 meter achteruit te rijden over een smalle brug.

‘s Avonds op de camping zagen we dat het de volgende dag onverwachts mooi weer zou worden bij Arthur’s Pass, dat was het laatste gebiedje waar we nog een flinke wandeling wilden maken. Dus ging de wekker weer op 5 uur (dit is de laatste keer hoor), het was nog 75 minuten rijden namelijk…. Het zag er heel erg bewolkt uit, maar het dorpje Arthur’s Pass ligt net na de echte pas en aan die kant was het super zonnig 🌞 Om 7 uur gaan wandelen en het ging echt meteen heel steil omhoog, we moesten tegen rotsen en boomwortels opklauteren en het hield maar niet op, voordeel was wel dat je snel omhoog ging; we moesten weer 1100 meter stijgen! Na 2,5 uur waren we boven (stijging van 440 meter per uur, dat is best snel) en daar maar weer eens lang pauze gehouden, het uitzicht was fenomenaal. De terugweg ging via een andere route, die iets langer was en iets minder steil, maar nog lastig genoeg, je moest echt bij iedere stap goed kijken waar je je voet neerzette. We deden er net zolang over als omhoog en aan het eind van de wandeling was er een cafeetje dus lekker wat gedronken op het terras. En ook daar moest je blijven opletten, de kea’s waren erg brutaal….

Nu nog een week te gaan en we hebben alle dingen bekeken en gedaan die we echt wilden zien en doen, dus nog een weekje relaxen 😏